Het 37e bericht uit Canada: Verslag van etappe #19

Woensdag, 13 mei 2015

Michael had gisteren gezelschap van twee fietsers die jammer genoeg vandaag weer een andere kant op gaan:

"Ik wordt wakker van mijn alarm na een korte nacht. In mijn mail zie ik een verzoek om een telefonisch interview te doen met Radio Noord-Holland om 8:00 uur mijn tijd en dat gebeurt ook zo. Het is een leuk interview en ging naar mijn idee prima.

Als ik mijn spullen gepakt heb en klaar ben voor vertrek, merk ik dat JR en Sara (de fietsers van gisteren) nog niet wakker zijn. Als ik op hun deur klop, worden zij wakker en zijn blij dat ik ze gewekt heb want het alarm van hun telefoon doet het niet meer. Door de regen van gisteren hebben zij veel natte spullen en de telefoon is er één van.

Wij praten nog wat en ik neem afscheid, omdat ik wel vroeg weg wil. Ik geef aan dat ik verder op een ontbijtje ga halen en zij geven aan dat wij elkaar dan misschien daar straks nog even zien. Ik ga er niet vanuit, want zij moeten nog veel doen. Jammer, dat wij niet dezelfde kant uitgaan. "Jij bent voor ons een inspiratiebron en het is erg leuk om met je mee te fietsen", zeggen zij. Ik vind dat ook...

Even later zit ik bij een stampvolle Tim Hortens. Ineens begin te één na de ander te vragen of ik de fietser ben van de fiets die naast de ingang staat. Tijdens mijn gesprek stopt een oudere man mij $20 toe als sponsoring voor mijzelf. Er staan allemaal ruige kerels in de rij die hier aan de weg, met electra of in de bossen werken. Een grote kerel, waarmee ik praat, is erg enthousiast en geeft mij ook $20 dollar. Vervolgens word ik geknuffeld door verschillende van deze ruige gasten, die zó uit een gangster movie kunnen komen. Het is hier meer gebruikelijk om elkaar een hug of omhelsing te geven, maar ik ben wel even onder de indruk. Ik kan bijna niet normaal mijn ontbijtje eten. De kale man met baardje die mij ook $20 dollar gaf, is onderweg naar Ottawa en wil met mij op de foto. Ook buiten worden er foto’s van mijn fiets gemaakt. Ik ben echt even verbijsterd.

Om half 11 ga ik weg en JR en Sara heb ik niet meer gezien. Het is geweldig mooi weer en de omgeving wordt steeds mooier. Er vliegen steeds grote roofvogels met mij mee en ik vind dat geweldig om te zien.

Na een paar uur fietsen zie ik een bord Ellen’s Place. Daar moet ik zijn, denk ik nog, want dichter bij mijn Ellen kan ik nu niet komen. Na heel wat kilometers zie ik een eettentje. Het is 12:35 uur, dus ik stop. Hoewel het niet op de gevel staat, blijkt dit warempel Ellen’s Place te zijn. Er zitten wat Canadezen binnen en na een paar minuten vraagt een vrouw: "Ben jij die fietser van TV?"

Het ijs is gebroken en hoewel zij het daar druk lijken te hebben met allerlei zaken, worden er regelmatig dingen aan mij gevraagd. Ik heb de lunch van de dag besteld. Goed gevulde soep vooraf, daarna een gepofte aardappel met kaas en creme fraice en een broodje met op de BBQ geroosterde kalkoen. Tjee, wat is dat lekker!

Als ik wil afrekenen, blijken de Canadezen al voor mij betaald te hebben en alsof dit niet genoeg is, krijg ik $50 voor popcorn. De vrouw kijkt mij lachend aan en geeft mij ook folders over de Bleu Heron Resort, waar zij de eigenaar van blijkt te zijn. Wat een toeval. Vlak voordat ik hier aankwam, dacht ik nog, eigenlijk zou ik een cottage willen kopen in dit gebied van Canada, want ik voel mij hier prima thuis. En nu krijg ik een folder, waarin deze aangeboden worden. Ik zal het niet direct doen, maar wel grappig dat het zo loopt. Voordat ik weg fiets, worden ook hier allerlei foto’s van mij gemaakt.

Ik fiets heerlijk verder en kom bij een tradingpost van Serpent River. Mijn gevoel vlogend, stop ik hier en als ik naar binnen wil, zegt een First Nation vrouw, die hier blijkt te werken: "Ben jij Michael?" "Ja", zeg ik verbaasd. "Ja, ik zag je op TV en dacht, hij zal vandaag vast wel langs komen. "Ik ben verbaasd, want langskomen, ja, maar hoe weet zij nou dat ik hier ook zou stoppen?

Wij raken aan de praat over mijn gevoelsmatige verbintenis met First Nations en het is een bijzonder gesprek. Ik loop later rond in het prachtige gebouw waar veel Native art te koop is. Ik raak in gesprek met een oudere man die Nederlands begint te praten. Zijn vader werkte bij het Nederlandse Consulaat in Brazilië. Toeval? Mijn overgrootopa en -oma van Beek zijn ooit naar Brazilië geëmigreerd en gereëmigreerd na een brand en ziekte onder het vee. Zijn vader en mijn overgrootopa hebben dus rond dezelfde tijd in Brazilië gezeten.

Niet veel later raak ik in gesprek met een jonge man van First Nation afkomst die bij een houten kano staat. Hij blijkt de Chief die ik in 2012 heb ontmoet heel goed te kennen en het is als het ware zijn leraar. Als ik hem vertel over deze bijzondere ontmoeting en dat wij spraken over het terugbrengen van Native traditions op het eiland bij Sault Ste Marie, blijkt hij hiervan op de hoogte te zijn. Heel bijzonder allemaal. Voordat ik weg wil fietsen, staat de oudere man, Edo ten Brink, bij mijn fiets. Hij wil mij fotograferen en ook zelf op de foto met mijn fiets.

Ik moet nog een kleine 50 km fietsen en het is al 15:00 uur geweest. Na uren fietsen, waarin ik meer heuvels en tegenwind heb, zie ik een motel. Ik stop om een goede deal te regelen, nu ik 10 km voor Bland River ben. Die 10 km kunnen morgen mooi bij de 55 km naar Tressalon!

Ik heb een goede deal en kan in een cottage slapen voor $60. Toch blijkt de deal een stuk minder. Het is een ruimte met twee bedden, een koelkast, kast en handdoeken en dat is het. De toiletruimte is niks en niet echt netjes. Ik voel mij bekocht, maar ik heb al betaald. Ik besluit het zo te laten. Ook het internet blijkt ruk in de cottage. Wel heb ik morgenochtend een ontbijt...

Eigenlijk een goede les. De receptie ziet er werkelijk keurig uit en is tip top, maar dit is echt zó basic. Als ik om verwarming vraag, blijkt die er niet te zijn. Wel kan ik zoveel drinken pakken als ik wil en ik kan ik de receptie van snel internet gebruik maken. Ach, laten wij het op een les houden, maar het voelt wel als een domper op een geweldige en weer bijzondere dag!"

Han Schomakers, editor