Zondag, 17 mei 2015
De afgelopen periode heeft Michael veel verteld over de onbekenden met afwisselende achtergronden die hij heeft ontmoet. Uit het verslag van dandaag blijkt dat dit 'gewoon' doorgaat:
"Als ik wakker word, blijk ik goed uitgeslapen te hebben, want het is 9:30 uur. Dit is voor het eerst hier in Canada. Ik heb wel een lichte hoofdpijn, maar ga eerst douchen en aankleden. Het ontbijt haal ik weer bij de buren van de pizzeria, waar het nu vol zit met kerkgangers als ik het zo zie. Zij maken gebruik van het buffet en ik kijk mijn ogen uit naar wat er allemaal gebeurt. Mensen scheppen de toch al grote borden helemaal vol en ik ben benieuwd of dat zij het ook gaan opeten. En, ja hoor… ongelooflijk!
Na het ontbijt ga ik terug naar het motel, check mijn mail en de website. De media reageren nu totaal niet en dat vind ik vreemd. Misschien, omdat dit nu het eerste lange weekend in Canada is. Ik bereid mij voor op de tocht naar Wawa door na te gaan hoe ik dat met het eten ga doen in die dagen dat ik uit de bewoonde wereld ben. Uiteindelijk besluit ik eerst mijn bestelde visitekaartjes op te gaan halen en daarna in die buurt ook wat geld te pinnen, omdat voldoende cash wellicht toch wel handig is de komende week.
Hierna eet ik eerst nog wat bij A&W, waar ik nu toch weer dichtbij ben. Tevens check ik nog wat hotels en motels om te zien of ik daar maandag of dinsdag goedkoper kan overnachten. Geen van alle kan mij een beter voorstel doen dan waar ik nu zit. Na vier pogingen houd ik het voor gezien. Ik heb geen zin om de grotere ketens voor één nacht over te halen mij korting te geven.
Gisteren heb ik twee stenen meegenomen van het eiland en dat voelt niet goed. Ik ga deze terugbrengen. Het klinkt allemaal achterlijk en even vraag ik mezelf af of ik nog wel helemaal goed ben. Ach, ik heb de tijd voor mijzelf en ik wil het eiland nog wel een keer zien, dus…
Als ik weer naar het eiland ga, zit die man er weer die eekhoorns en chipmunks (= wangzak eekhoorn) voert. Hij is geestelijk niet helemaal in orde, maar kinderlijk lief naar deze beesten. Hij gaat er helemaal in op en hij zit hier elke dag uren lang. Ik geef hem $2 voor voer voor zijn vrienden en hij is daar heel blij mee.
Ik ben weer op de plek van gisteren en leg de stenen terug waar ik die heb opgepakt. Omdat ik nu mijn fietsschoenen aan heb, glij ik bijna uit en ik kan nog net voorkomen dat ik in het ijskoude water val. Ik moet er zelf om lachen. Dat zou niet zo leuk geweest zijn. Ik voer het zelfde ritueel uit als gisteren, omdat de Chief mij aangaf dat op mijn reis te doen. Het is heerlijk op het eiland maar de zon schijnt vandaag niet en de lucht is grauw. Ik besluit om naar huis te gaan. Even verderop kom ik drie jongens tegen die mij aanspreken. Een ervan is Native die vraagt waarom ik Tabac bij mij heb. Als ik vertel dat ik een ritueel heb gedaan, begrijpt hij direct waarvoor. Hij is er van onder de indruk dat ik dit hier speciaal kom doen. Goed zeg! Als ik vertel dat ik Dean gesproken heb, blijkt hij een vriend te zijn van zijn zoon. De mannen willen met mij op de foto en ik krijg alle gelukswensen...
Ik fiets het eiland weer af en als ik langs het water fiets om nog een keer naar het eiland te kijken, kan ik mijn ogen niet geloven. Er hangt ineens over de helft van de rivier een vreemde mistlaag. Ik zie die zo naar het eiland trekken en langzaam wordt mij het zicht op het eiland ontnomen. Echt, heel vreemd. Waarom de helft van de rivier en nergens anders? En waarom alleen naar het eiland? Ja, ik wordt gek besluit ik, maar ik maak toch nog maar een foto.
Voordat ik naar het motel fiets, doe ik nog wat inkopen qua voedsel. Soep in blik, bonen in blik etc. Als ik eten wil halen bij de Chinees (waar het eten hier heel anders is dan in Nederland), blijkt deze vandaag en morgen gesloten. Ik besluit de boodschappen weg te brengen in weer in het reservaat te gaan eten.
Als ik daar aankom, word ik direct in het Nederlands aangesproken. Een gebruinde man, René, komt van oorsprong uit Nederland en woont in Toronto. Hij is nu met zijn Canadese vrouw hier op familie bezoek en zij gaan ook uit eten. Binnen vragen zij of ik bij hun aan tafel wil komen zitten. Het is erg gezellig en ik eet heerlijk. Als wij klaar zijn en naar huis gaan, nemen wij nog even wat foto’s. Ik kan weer terugkijken op een bijzondere dag!"
Han Schomakers, editor
Reactie plaatsen
Reacties
Hi Micheal,
Wat ontmoet je toch veel mensen en dan die gesprekken met de diverse mensen geweldig wat een ervaring, je zou bijna vergeten dat je er bent om een monster tocht te fietsen.
Gerrit en ik volgen je alle dagen en genieten zo een beetje mee van je avontuur. Nu volhouden succes!!
groetjes lineke en gerrit
Hoi Michael, wat een mooie indianenverhalen ;-). Heel leuk om te lezen. Blijf schrijven. Succes met je tocht verder. Dat wordt je tentje uitproberen.
Hoi Michael, je maakt de mooiste dingen mee. Het kamperen zal je echt bevallen. Succes. Gr. Ron
Je verslagen lezen echt als een spannend boek,Micheal.....echt ....je moet toch erns onderzoeken strakjes in Nederland wat je daar mee kunt doen....prachtig reisverslag is dit!Ik keek zonet eerst even op de kaart......lerk wel alsof je rondjes fietst!Bij het lezen van,klopt dat volgens mij wel een beetje.Mooi en inspirerend stuk Canada,geloof ik-:)!Geniet maar met volle teugen,slup alles gulzig op met voorwaarde dat je ons deelgenoot laat blijven!Pas goed op jezelf,heel veel plezier onderweg naar Wawa.Kan niet wachten op je vervolg......lieve dubbele groet uit Perth!
Lieve Michael Wat heb je weer leuke mensen ontmoet met bjizondere
gesprekken ik geloof ook datje soms verbaast staat dat je dit allemaal
meemaakt Nu ga je naar Wawa een hele reis Doe voorzichtig.Nu moet
je voor je zelf zorgen en... geen aanspraak maar dat red je.hoop dat het
weer goed zal zjin.Lieve Schat ga ervoor wji denken aan je
dikke knuffel van Bonne en mama ××××
Beste Michael,
Ik had je blog een aantal dagen niet gelezen maar heb deze achterstand in een ruk ingehaald, mijn complimenten over je manier van schrijven. Ik geniet van elk bericht. Daarbij komt dat je onderweg met heel veel interessante in contact komt met ieder hun eigen verhaal. Deze verhalen zijn zo persoonlijk en voor jou zo privé dat je ze waarschijnlijk al fietsend woordelijk kan terug halen en er weer van kan genieten.
Ik blijf je volgen als jij blijft schrijven. Heel veel sterkte op je tocht.
Groetjes, Leo uit Hoorn
Weer een vreemde dag, Michael... Benieuwd wat morgen brengt!
Hey Michael, ik geniet van je prachtige verhalen die je boeiend en levendig schrijft. Wat kom je in den vreemde toch veel hartverwarmende mensen tegen waarmee je je verbonden voelt. Zo bijzonder! Levenslessen die niemand je ooit af kan nemen. Blijf alert en scherp op de dagen die komen gaan. Veel succes!!