Wat is Strength of hope?

🇨🇦 Strength of Hope 2015 – Een tocht van inspiratie 🚴

In 2015 fietste ik van de oost- naar de westkust van Canada, een indrukwekkende route van 8.000 km, als eerbetoon aan Terry Fox. Hij inspireerde mij al in 1980, toen ik hem op Canadese tv zag: een jonge man die, ondanks een amputatie, elke dag een marathon rende om geld in te zamelen voor kankeronderzoek.

Na 143 dagen en 5.373 km dwong de teruggekeerde kanker hem te stoppen. Op 28 juni 1981 overleed Terry Fox, maar zijn droom en nalatenschap leven voort. Mijn tocht was een eerbetoon aan zijn ongekende doorzettingsvermogen.

Waarom deze tocht zoveel voor mij betekent 🚴🇨🇦

Kanker heeft dierbaren van mij afgenomen, en zelf kreeg ik te maken met Sarcoïdose, een slopende auto-immuunziekte. Pas wanneer je écht ziek wordt en geconfronteerd wordt met het onbekende, verandert je hele perspectief.

Ik heb het geluk dat Sarcoïdose uit mijn lichaam lijkt verdwenen, maar de dreiging blijft. Juist dat besef gaf mij de kracht om mijn droom waar te maken: een fietsreis dwars door Canada, als eerbetoon en als teken van volg je dromen, heb hoop en geloof in wonderen.

De kracht van een droom 🚴🇨🇦

Mijn opa, die met liefde fietsen voor mij bouwde en mij leerde rijden, overleed aan kanker een jaar voordat ik Terry Fox op tv zag. Hij was de eerste dierbare die ik verloor, en de link met deze tocht was snel gelegd.

Met alle kracht die ik had, begon ik te trainen—maar dat moest van ver komen. Vermoeidheid was mijn grootste vijand. Toch hield ik mijn geest gefocust op herstel en op de energie die ik kreeg bij de gedachte aan mijn tocht door Canada. Visualiseren, kleine stappen zetten en blijven geloven in mijn doel hielden me op de been.

Het werd een loodzware reis, zeker omdat ik nog niet volledig hersteld was van Sarcoïdose. Maar juist die strijd gaf deze tocht nog meer betekenis.

Meer dan een fietstocht: een stem voor hoop 🚴💙

Mijn doel was helder: geld inzamelen en zowel in Nederland als Canada aandacht vragen voor Sarcoïdose. Maar al snel besefte ik dat mijn grootste impact lag in het brengen van hoop en inspiratie. Door mijn verhaal te delen, en dat ik live te volgens was via Gps-tracker op deze website, kon ik mensen steunen en bewustwording creëren—en dat maakte mijn tocht uniek.

De behoefte aan erkenning en begrip voor Sarcoïdose bleek enorm. Voor deze ziekte bestaat (nog) geen echt geneesmiddel; prednison onderdrukt slechts de symptomen. Het is tijd voor meer onderzoek. Mijn reis was niet alleen een eerbetoon, maar ook een oproep: laten we blijven vechten voor een toekomst zonder Sarcoïdose en kanker. 💪

Waarom CANADA 🇨🇦🚴

Mijn fietstocht door Canada was meer dan een sportieve uitdaging—het was een reis met diepe persoonlijke betekenis:

🌿 Mijn verbondenheid met Canada
Sinds ik in 1980 voor het eerst voet op Canadese bodem zette, voelde het als thuiskomen. Dit land heeft een speciaal plekje in mijn hart.

🪶 Respect voor de First Nations
Hun traditionele levenswijze, in harmonie met de natuur, inspireert mij enorm. In een wereld die dat steeds meer uit het oog verliest, is hun wijsheid waardevoller dan ooit.

🎖 Een eerbetoon aan mijn familie
Mijn opa, die mijn eerste fiets bouwde, zat in het verzet. Mijn vader draagt nog steeds de littekens van de oorlog. In 2015, precies 70 jaar na de Canadese bevrijding van Nederland, wilde ik iets terugdoen—op mijn manier, met mijn tocht.

Deze reis was niet alleen een uitdaging, maar ook een ode aan de waarden die mij gevormd hebben.

Wat is het geworden?

Mijn tocht door Canada had genoeg verhalen voor een heel boek—en daar werk ik ook aan. Van de 8.000 km heb ik er 4.518 kunnen fietsen, maar het was een avontuur vol onverwachte wendingen.

Na vijf dagen moest ik stoppen op Newfoundland. De politie hield me tegen: het weer was te gevaarlijk, en ik stond op het punt een nog dunner bevolkt gebied in te trekken. Met sneeuwstormen en extreme kou voor de tijd van het jaar had ik geen andere keuze dan een stuk over te slaan. Ik kwam uiteindelijk in Montreal terecht, omdat hevige sneeuwval en dooi veel gebieden helaas onbegaanbaar maakten.

Toch was mijn reis onvergetelijk. Onderweg hielpen talloze mensen me—met onderdak, voedsel, een warme kop koffie of een kleine donatie. Het Canadese voorjaar was in 2015 veel kouder dan normaal, en op de prairie had ik te maken met hitte, constante tegenwind, hagelbuien en zelfs tornado’s. Na drie maanden afzien, moest ik met pijn in mijn hart besluiten het laatste stuk per auto af te leggen. Ik wilde mijn tocht op een symbolische manier afronden: op de sterfdag van Terry Fox, bij zijn graf.

Ik heb alles gezien en beleefd: ruige kusten, eindeloze bossen, moerassen, bruisende steden, uitgestrekte landerijen, woestijnachtige vlakten en natuurreservaten vol wilde dieren—beren, herten, slangen, elanden, wasberen, lynxen en roofvogels. Ik doorkruiste vier van de vijf tijdzones die Canada telt en fietste tegen de zwaarste windrichtingen in, tot vlak voor Calgary.

Het meest schokkende besef? In dezelfde periode kwamen vijf fietsers om langs de Trans-Canada Highway (HW1). Ondanks mijn voorbereiding was deze route gevaarlijker dan ik had verwacht.

Wil je meer weten? Neem een kijkje op mijn blog en beleef de reis met mij mee.

🙏  Uit de grond van mijn hart: dank, dank, dank aan iedereen die mij gesteund heeft! 💙