Wat is Strength of hope?

Strength of Hope was een bijzondere fietstocht van de Oost- naar de Westkust van Canada in 2015. De route was een 8.000 km lange tocht van de Atlantische naar de Pacific oceaan als een eerbetoon aan Terry Fox. Een jongeman die ik in 1980 in Canada veel op TV zag. Hij rende met een prothese elke dag de afstand van een marathon om geld in te zamelen voor kankeronderzoek. Helaas keerde de kanker na 143 dagen en 5.373 km in zijn longen terug, waardoor hij moest opgeven. Terry Fox overleed een jaar later op 28 juni 1981.

De reden dat dit mij altijd geboeid heeft is dat Ik voor belangrijke mensen aan kanker heb verloren. Zelf had ik een auto-immuun ziekte, Sarcoïdose. Uit eigen ervaring weet ik hoe slopend en zwaar de Sarcoïdose kan zijn. Als je écht ziek wordt en geconfronteerd met zaken waar je zelf het bestaan niet van wist, dan verandert ook je perspectief. Ik heb het geluk dat deze ziekte uit mijn lichaam verdwenen lijkt, maar het ligt nog steeds op de loer. Mede door dat geluk kreeg ik de kans om mijn droom te verwezenlijken. De droom om dwars door Canada te fietsen.

Mijn opa, die altijd een fietsen voor mij bouwde en mij zelfs deels heeft leren fietsen, overleed aan de gevolgen van kanker het jaar voordat ik Terry Fox in Canada zag. Hij was de eerste dierbare persoon die ik verloor. De link om deze tocht te gaan fietsen was voor mij dan ook zo gemaakt,

Met alle kracht die ik had ben ik gaan trainen en dat moest van heel ver komen. Vermoeidheid was een van de grote vijanden. Ik heb mijn geest steeds weer gericht op mijn herstel en op de energie die ik kreeg van de gedachten door Canada te fietsen. Veel visualiseren en steeds focussen op het doel en elke stap die ik maakt in de reis er naar toe. Hoe klein dan ook. Het bleek een zeer zware tocht zeker omdat ik met de nasleep van Sarcoïdose te maken had en ik nog niet genezen was.

Mijn doel

Mijn doel was om geld op te halen en om zowel in Nederland als in Canada aandacht te vragen en bekendheid te geven aan Sarcoïdose. Na mijn eerste dagen wist ik dat ik echt het verschil kon maken door de nadruk op het aandacht vragen te leggen. Het geld inzamelen wat door velen gedaan wordt, zou mijn toch niet uniek zouden maken. Het lukte me om voor Sarcoïdose- en Kankeronderzoek aandacht te vragen. Voor Sarcoïdose is er geen écht geneesmiddel. Prednison kan alleen de verschijnselen onderdrukken, maar het geneest de ziekte niet. Het wordt tijd voor nader onderzoek.

Waarom CANADA?

Er is meer dan één reden waarom ik deze fietstocht in Canada wilde maken:

1. Mijn hart ligt in Canada sinds ik in 1980 de eerste voet op Canadese bodem zette, wat voelde als thuiskomen.
2. Gevoelsmatig sta ik dicht bij de First Nations (indianen). Hun traditionele levenswijze was er één in harmonie met de natuur. Iets wat de wereld nu zo uit het oog verloren is.
3. Mijn familie kent een zwaar oorlogsverleden. Mijn opa, die mijn eerste fiets voor mij maakte, zat actief in het verzet en mijn vader (81 jaar) leeft tot de dag van vandaag met de beschadigingen van die tijd. Het is in 2015 70 jaar gelden dat de Canadezen ons land kwamen bevrijden. Ik kan nu, als tweede generatie iets terug doen.

Wat is het geworden?

Antwoord op die vraag zou een boek vol worden en daar ben ik ook mee bezig. Van de 8000 km heb ik er 4518 kunnen fietsen. Ik moest na 5 dagen stoppen omdat de Politie op Newfoundland mij tegen hield. Het zou veel te gevaarlijk worden. Ik had al een sneeuwstorm gehad en het was nog zeer koud voor de tijd van het jaar. Het weer zou weer omslaan en ik zou in nog dunner bevolkt gebied komen. De keuze was stoppen of een stuk overslaan. Dat laatste bracht me in Montreal omdat alles er tussen door heftige sneeuw val dooi nu deel onder water stond. Super veel mensen die me geholpen hebben onderweg. Onderdak, voedsel een warme kop koffie of een kleine donatie, het was ongelooflijk. Toch na 3 maanden waarin ik echt heb moeten afzien in het voor Canada veel te koude voorjaar, maar ook hitte op de prairie met de eeuwige constante tegenwind, Hagelbijen en zelfs tornado's had ik tijd te kort. Met pijn in mijn hart nam ik het besluit om het laatste stuk per auto af te leggen om mijn tocht symbolisch op de sterfdag van Terry Fox bij zijn graf te eindigen. Alles gezien en beleeft, rotsachtige kusten, eindeloze bossen, moerassen, steden, dorpen, landerijen, woestijnachtige vlakten en natuurreservaten met wilde dieren, zoals beren, herten, slangen, moose, wasberen, lynx, roofvogels e.d. De tocht voerde me door  4 van de 5 1/2 tijdzones die Canada breed is. Okay niet alles kunnen fietsen maar ik heb maximaal gepresteerd, zeker niet alles mee gehad en de meest zware richting tegen de wind in tot vlak voor Calgary volbracht. Het meest schokkende voor mij waren de 5 fietser die in dezelfde periode langs HW1 zijn verongelukt. Het fietsen langs de HW1 is prachtig maar ondanks mijn voorbereiding gevaarlijker dan ik bedacht had.

Wil je meer weten ga dan naar mijn blog, waar je een goede indruk kunt krijgen van mijn tocht.

Iedereen die me gesteund heeft uit de grond van mijn hart heel, heel erg bedankt!