Het 34e bericht uit Canada

Maandag, 11 mei 2015

Michael meldde gisteren, zondag, dat hij een 'dagje vrij' zou nemen om te kijken of hij contact kon krigen met de media. Dat is gelukt:

"Ik ben om 7:00 uur wakker en kleed mij aan. Het ontbijt is hier heerlijk en geniet van het idee dat ik een dag voor mezelf heb. Mijn benen voelen wonder boven wonder goed.

Na het ontbijt onderneem ik actie en bel verschillende locale radiostations, waaronder KicX 91.7, die ik ook in Nederland via internet nog wel eens beluister. Het is een goede country zender. Zij willen mijn initiatief op Twitter en Facebook zetten, maar zij kunnen op korte termijn geen interview regelen. Toch wordt er aandacht besteed aan mijn tocht.

Het contact met de TV zender CTV verloopt heel voorspoedig en tot mijn verbazing staat er voor de middag een cameragroep in de lobby van het hotel. Zij hebben mij uiteraard vooraf geïnformeerd en ik heb bij het hotel gecheckt of het okay is om in deze omgeving te filmen. Tot mijn verbazing is dat verboden. Comfort Inn maakt deel uit van een landelijke keten en er mag niet zonder toestemming zodanig gefilmd worden dat het hotel herkenbaar in beeld is.

De opnamen vinden daarom iets verderop buiten plaats en het gaat in een uitermate ontspannen sfeer. Zij zijn oprecht enthousiast en bedanken mij meerdere keren voor het bellen. Nog een paar shots van mijn fiets en het is klaar. De manager van de aangrenzende fastfood keten DQ ziet haar kans schoon om mij tijdens de opname een heerlijke smoothy aan te bieden. Toch is zij ook oprecht geïnteresseerd. Zij had al gehoord dat ik Sudbury was en toen zij mij uit het hotel zag komen ondernam zij direct actie. Lief!

Na al deze drukte besluit ik eerst mijn haar te laten knippen, tenminste wat daar nog van over is dan. De kapsalon blijkt aan de zijkant van het hotel te zitten en de dame hier is snel klaar met mijn eenvoudige coupe. Ik wordt dan ook voor een kinderkapsel aangeslagen...

Daarna haal ik een kop koffie bij Tim Hortens met een lekkere koek. Ik raak in gesprek met een oudere dame die alles wil weten over Holland en waarom ik hier in Canada ben. Zij kan niet geloven dat ik door Canada aan het fietsen ben. Als even later haar familie binnenkomt waarop zij zat te wachten, is hun verbazing groot. "O mam, ik wist niet dat je zo jonge vriend had!" Ik stel mij voor en zeg dat zij niet met hen mee gaat, omdat ik met hun moeder naar een Rock & Roll middag ga. Wij hebben de grootste lol, omdat hun moeder het eigenlijk best wel zou zien zitten. Ik schat haar in rond de 76.

Na dit plezierige moment ga ik naar het hotel terug om mijn fiets te halen. Ik moet nog naar de Wallmart toe die 3 km verderop is. Als ik daar aankom, zie ik twee fietsers bepakt en bezakt aankomen fietsen. Het is een jong stel, dat twee weken geleden vanuit Thunderbay vertrokken is en onderweg naar Newfoudland is. Wij raken in gesprek en ik krijg allerlei tips om beren weg te jagen. Die zijn nu erg actief en agressief in verband met hun jongen. Zij willen op hun beurt weer alles weten over Newfoundland. Hun planning is om daar in augustus aan te komen en dat is de beste maand daar.

Ik ga na een ruim half uur praten naar de Dollarama om een klappetjes pistool te kopen en een luchthoorn om beren af te schrikken. Ik kan deze geluiden opnemen en als  MP3 op mijn telefoon zetten bij de (standaard) geluiden van blaffende honden. Ik heb dat niet voor het eerst gehoord en het schijnt echt te werken, omdat beren niet van honden houden.

Als ik later naar de Wallmart ga, zijn zij daar ook en wij praten weer verder met elkaar. Zij gaan vandaag naar Española en ik morgen. Zij blijven daar een paar dagen en misschien dat wij elkaar toch nog weer tegen komen. Zij blijken heel veel kampeer ervaring te hebben en verblijven zelfs in de winter af en toe een paar dagen buiten als het -20 graden is. Brrr...

Ik neem uiteindelijk afscheid van hen en ga terug naar het hotel. De dag is omgevlogen en ik wacht op de CTV uitzending van 18:00 uur en ja hoor, een prachtige bijdrage waar ik best blij mee ben.

Ondertussen heb ik ook trek gekregen en omdat ik gisteren zo lekker en goed gegeten heb bij Mario’s, ga ik er nu weer heen. Ik zit vandaag bij de bar en bestel een pizza. Heerlijk. Voordat mijn dessert komt, raak ik in gesprek met de manager. Als hij hoort wat ik doe en waarom, is één ding voor hem duidelijk. "Jij eet vanavond op mijn kosten!"

Het is een toffe kerel en wij praten over Nederland waar hij graag had ijshockey had gespeeld. Dat is wat hij vroeger redelijk goed kon, maar naar Nederland gaan is er nooit van gekomen. Hij zegt zelfs dat als Nederland moet voetballen, hij in het oranje gekleed gaat.

Ik vraag voor ik wegga of ik echt zo de tent kan uitlopen. "Jazeker, het is geregeld en bedankt dat je hier kwam.", zegt hij. "Nee, jullie bedankt!", zeg ik nog. Ik ga naar mijn hotel om een kaartje van mijn website te halen en een polsbandje. Ik breng deze naar hem toe en hij is er erg blij mee. Ik ook en deze drukke rustdag is alweer voorbij gevlogen. Gelukkig kon ik nog net voor ik ga slapen mijn verjaardag vieren (Nederlandse tijd). Hieperdepiep… Ik moet om mijn eigen dommigheid lachen.

Wie voorspelde er ook alweer dat ik op een gegeven om mijn eigen grappen zou gaan lachen?..."

Han Schomakers, editor