Het 65e bericht uit Canada: Verslag van etappe #37

Dinsdag, 9 juni 2015

Het is nog niet zo lang geleden dat Michael sneeuw, ijs en kou meldde. Nu is het regen, onweer en warmte:

"Gisteravond begon het in de verte te onweren en dat kwam heel snel dichterbij. Om 12:00 uur barste het geweld los en wat was ik blij dat ik in een motel slaap. De wind zet aan en het giet van de lucht. De bliksem is wit en paars omrand en nu heel dichtbij. Ik schrik een paar keer wakker van een paar forse klappen!

Als mijn alarm gaat om 7:00 uur en ik voel mij nog moe. Toch ik wil vroeg weg en ga douchen. Als ik daarna mijn fiets buiten zet, terwijl mijn deur open staat, komt Dave langs. Hij stelt voor om vandaag misschien een U-Haul auto te huren om een stuk met de auto te doen, omdat de wind vandaag echt hard zal zijn. Hij ziet het niet zitten, maar geeft ook aan dat het voor mij zwaar zal zijn.

Tijdens ontbijt bij A&W (ondertussen onze favoriete plek) zetten wij de zaken op een rijtje. Vandaag fietsen zal heel zwaar zijn. Veel wind en hoge temperaturen. Het zal zelfs lastig zijn om Whitewood te bereiken. Een rustdag hier kost ons ieder nog eens $42 als wij mazzel hebben. Een auto huren en dan ongeveer de dagafstand met een truck doen, is goedkoper en brengt ons dichter bij Regina. Dit lijkt ons het beste, omdat in die regio morgen de wind ook nog eens minder hard is dan hier.

Wij voelen ons alledrie niet helemaal comfortabel met een stuk overslaan. Toch regelen wij het en gaan naar de plaats waar wij de truck moeten oppikken. Wij laten onze bagage nog in het motel en als wij bij het U-Haul station aankomen, waait het al fors. In eerste instantie lijkt er niemand te zijn, maar na een telefoontje met U-Haul Canada krijgen weijeen nummer waar wij iemand kunnen bereiken.

De dame die ons helpt, geeft ons $40 korting en vindt het verstandig dat wij vandaag niet fietsen. Het is niet normaal hoe hard het nu waait en het is gevaarlijk langs de weg. Even later gaan wij in de truck naar het motel om de spullen op te halen.

Als we gaan rijden moet er eigenlijk iemand in het laadruim omdat er maar twee man voorin mogen. Sann geeft aan dat hij dat wel wil en we maken afspraken met klopsignalen en laten het licht in de laadruimte aan.

Wij rijden eerst nog langs de KFC voor wat drinken voor onderweg en dan de snelweg op. De wind heeft ook grip op deze truck. Dave en ik kijken elkaar een paar keer aan als wij merken hoe veel effect de wind op de truck heeft. Zelfs de plassen water in het landschap hebben schuimkoppen op het water. Wij reizen echt de verkeerde kant uit...

Mijn gedachten dwalen af met de vraag waarom ik mij in dit gedeelte van Canada niet geheel comfortabel voel. Het is zo inmens groot en je hebt het gevoel alsof het oneindig is. Als er iets is, sta je echt in de middle of nowhere. Het is dan ook dat ik mij daarin oncomfortabel voel. De plaatsen op de route blijken soms ook nog eens kilometers ver van de HW te liggen en hebben soms totaal geen faciliteiten. Dat maakt dat je zomaar zonder water eten kan komen te zitten. Dave weet gelukkig hier met zijn telefoon goed inzicht in te krijgen. Ik heb geen internet op mijn telefoon of laptop hier en moet mij echt goed voorbereiden als ik dat alleen zou moeten doen.

Ineens horen we geklop en stoppen de truck om te kijken hoe het met Sann is. Hij schrikt wakker, want hij bleek gewoon heerlijk te liggen slapen op een matje in zijn slaapzak. Niet te geloven!

Wij rijden verder en komen rond 13:00 uur aan in Grenfille, waar wij de truck weer inleveren. Er blijkt niemand te zijn en wij bellen weer met de dame in Moosomin die ons eerder hielp. Wij kunnen de sleutels onder de dekens in het midden van de cabine achterlaten. Het is haar verantwoordelijkheid.

Wij hebben eerder onderweg een camping gezien en gaan daar naar toe. We plaatsen onze tenten en nemen een rustdag, want er staat echt te veel wind om te fietsen. Wij moeten nog een heel stuk over de open vlakte en zullen nog heel veel wind moeten trotseren. Toch is de combinatie met de hitte wel een heel gevaarlijke. Uitdroging gaat snel. Onderweg hoorden wij in de truck op de radio dat Moosomin een water tekort heeft, omdat door de hitte de waterzuivering een achterstand heeft opgelopen. Het is echt een tocht door Canada, waarin het weer dit jaar bijzonderheden kent...

Later op de avond komt ene Amy de camping oprijden. Zij is in Victoria BC gestart en fietst naar Newfoundland... alleen. Zij had een goede dag met de wind in de rug. Wij hebben een leuk gesprek en zij besluit bij ons te komen staan. Wij gaan nog wat boodschappen doen in het dorpje en daarna eten koken. Ik op mijn stoof en Dave op de BBQ met hout. Het eten was heerlijk en na het afwassen en schrijven van mijn blog, gauw de tent in... Muggen!

Morgen willen de mannen naar Regina fietsen. Dat is 130 km... en dat ga ik niet doen! Ik zie wel wat ik kan..."

Han Schomakers, editor