Het 68e bericht uit Canada

Donderdag, 11 juni 2015

Gisteren is Dave vertrokken. Michael en Sann gaan voorlopig nog even samen verder:

"Ik word om even na 5:00 uur wakker gebeld door mijn oudste zoon dat hij geslaagd is. Ik skype even later met hem. Ik ben erg trots op hem, maar ook op mijn jongste zoon. Het zijn beiden kanjers en ik ben een oprecht trotse vader!

Na al dit mooie nieuws gaan wij ontbijten, want dat zit bij de prijs in. Heerlijke warme wafels met vruchten en slagroom (dat laatste fiets ik er wel weer af).

Het is niet te geloven, maar de oude energie is weer terug. Dat blijkt al snel als ik met de dame, die hier het ontbijtgedeelte runt, in gesprek kom. Wat blijkt?... Zij is het buurmeisje van Terry Fox geweest!

Haar broer en Terry waren vrienden. Zij was zelf bevriend met Doc, de jongen die Terry met de camper volgde. Zij is ontzettend onder de indruk van mijn verhaal en mijn gedrevenheid. Zij vertelt over Terry en zijn familie en wat zij hier destijds van meegekregen heeft, voordat hij zijn 'Marathon of Hope' begon. Ik haal een kaartje en ga met deze lieve vrouw op de foto. Zij woont nu al jaren in de omgeving van White City en heeft Port Coquitlam, waar Terry woonde, al jaren niet meer bezocht.

Ik vertel haar dat ik een vertraging heb opgelopen. En dat ik in mijn achterhoofd met de gedachte speel om op de sterfdag van Terry bij zijn graf te zijn. Ik moet dan wel een stuk overslaan. Zij kijkt mij met tranen in haar ogen aan en zegt: "Weet je, als je dit doet, dan zullen zijn vader, broer en vrienden dit geweldig vinden. Dit is écht geweldig! Een beter eerbetoon kun je hen niet geven." Ik ben verrast, omdat ik hier over twijfelde. Zij geeft aan dat zij daar gegarandeerd zullen zijn en het zullen waarderen!

Wat een toeval dat een buurmeisje, wiens broer een goede vriend van Terry was en met hem basketbal speelde, hier werkt en dat ik haar tegen kom! Wat is de kans om dit zo te treffen?

Sann en ik gaan na het uitchecken bij Tim Hortens koffie met koek halen, omdat mijn zoon geslaagd is. Wij raken in gesprek met een paar mensen en zij zijn onder de indruk. Ik krijg $40 die ik moet aannemen voor een maaltijd voor Sann en mij. Het lijkt alsof alles weer anders is...

Sann en ik hebben vanmorgen wat research naar Dave gedaan, omdat ik hem achteraf niet vertrouwde. Hij heeft zich uitgegeven voor de man die door Canada  fietst voor kanker en sarcoïdose. Ik ben boos op mijzelf, omdat ik het wel al aanvoelde, maar niet heb gehandeld. Dave blijkt heel subtiel dingen gedaan te hebben. Sann is erg onder de indruk en kan het bijna niet geloven.

Sann en ik fietsen nu richting Regina en wij hebben besloten om een paar zaken te regelen en vandaag niet verder te gaan. Sann en nemen nog even geen afscheid, omdat het prettig is om deze ontdekkingen nog even te delen.

Als we Regina in rijden zie ik een groot CTV station. Sann en ik gaan hier even vragen of zij wat voor mij kunnen doen. Sann kijkt mij ongelovig aan en vraagt: "Ben je serieus?"

Even later zit ik in de green room voor een eerste intake!

En daarna sta ik met een camera voor mijn neus en word ik weer geïnterviewd. De opname komt vanavond op TV in Saskatchewan en later op hun webpagina.

Sann is onder de indruk en ik ben blij met deze aandacht. Wij worden zelfs door de camera crew op de snelweg gefilmd. Ik moet toegeven, dat is bijzonder...

Na dit avontuur vinden wij een Chinees, Vietnamees & Thais restaurant en nemen daar een lekkere lunch.

Na de lunch gaan we naar de Dutch Cylcling Store om de achterband van Sann te laten controleren. Wij worden hier prima geholpen. Sann krijgt hier met korting een nieuwe achterband en twee binnenbanden.

Wij raken na alle hulp en een smeerbeurt van de ketting e.d. nog in gesprek met twee jonge dames die een mountain bike komen kopen. Zij zijn ook onder de indruk en willen mijn tocht graag met hun vrienden op Facebook en Instagram delen.

Even later bij een Tim Hortens voor de internetverbinding word ik weer door een dame gesponsord. Wat een dag! Ik wil graag in een hotel overnachten, maar Sann wil niet te veel geld uitgeven. Hij stelt voor om samen een kamer te delen. Kamperen is hier geen optie. Wij vinden een motel met twee grote bedden, inclusief ontbijt voor $70. Dus dat is $45 voor een ieder. Bijzonder, omdat hier de gemiddelde prijs boven de $120 ligt. De kamer is schoon en prima.

Wij gaan samen wat eten bij de pizzeria en daarna terug naar het hotel. Een geweldig goede dag met bijzondere ontdekkingen en leermomenten...

Morgen naar Moosjaw en ik ben er echt zin in!"

Han Schomakers, editor