Onderzoeken

29 april 2014

Net een dag thuis en zit met mijn vrouw in het ziekenhuis. Oogonderzoek waar ik erg tegen op zie. Klein jeugd traumaatje van vroeger waar ik mindere ervaringen had bij de oogarts. Oogleden oprollen e.d. . Gelukkig het viel 100% mee. Ogen zijn niet aangetast, dat is fijn.

Thorax foto en bloedafname. Bijzonder was de bloed afname van 1 buisje. Op nummer wordt je hier geholpen in een geoliede machine die strak georganiseerd lijkt. Mijn nummer blink op en moet naar kamer 7. Die lijk leeg en ik verbaast loopt ik verder richting de kamer. Toch is daar een vrouw die me zal helpen. Ik vraag naar de waardes waarop onderzoek gaat worden. Ze geeft uitleg en vraagt waarom ik onderzocht wordt. Ik vertel wat ik weet en haar reactie verbaast me enorm.

Wat ga jij ermee doen?

Ik kijk haar verbaast aan maar omdat mijn ogen nog niet scherp kunnen kijken door de druppels van de oogarts maakt het een mystieke indruk waarbij ik even denk; je lijkt wel een engeltje.

Ja wat ga je ermee doen? Ik denk dat je er wat mee gaat doen.

Niemand weet nog van mijn plannen om geld voor onderzoek in te zamelen door Canada te fietsen. Ik vertel haar mijn plan met enige verbazing.

Haar reactie is even bijzonder als inspirerend. Volg je hart…ga d’r voor. Ik heb spierdystrofie gehad en was aan mijn rolstoel gekluisterd. Door mij hart te volgen en te doen wat je moet doen zit ik nu weer hier en kan gewoon functioneren en werken.

Ik ben geraakt en ook zij lijkt geraakt en gesprek ging nog even door waarbij ze aangaf om het toch mijn vrouw op een goed moment te vertellen.

Daar waar bloedafname met max 5minuten moet plaatsvinden kom ik er bij terugkomst in de hal achter dat ik ruim een kwartier ben weggeweest. De laatste woorden en succeswensen nog nagalmend in mijn hoofd. Mijn vrouw vroeg wat is er gebeurd? Iedereen in de wachtruimte lijkt me aan te kijken. Niet erg maar wel opvallend.

De reden werd snel duidelijk mijn tranen hadden, de kleurstof die ook in mijn ogen gedruppeld was, lange gele sporen over mijn wangen achter gelaten. Dat zal een bijzonder gezicht geweest zijn. Mijn vrouw veegt ze liefdevol weg en wel lopen naar buiten.

Buiten het ziekenhuis kan ik mijn emoties niet tegenhouden en met de tranen over mijn wangen. Ik vertel mijn vrouw wat mijn plannen zijn en dat ik merk dat ik alleen al van het idee zoveel energie krijg dat ik me eigenlijk best goed voel. Iets wat de laatste jaren wel anders geweest is.

7 mei 2014

De Dermatoloog koppelt de uitslagen van het onderzoek terug.

Ogen zijn niet aangetast

Lever en nieren zijn niet aangetast

Ontstekingswaarde is ligt verhoogd

Alleen op de Thoraxfoto zijn er sterke aanwijzingen dat mijn longen zijn aangetast. Er zijn verbredingen te zien en de Radioloog adviseert een CT scan.

Begin februari 2014 ben ik bij de Neuroloog geweest voor oogproblemen. Dat is vermoedelijk oogmigraine en er word in samenspraak met mij, geen verder onderzoek gedaan. Wel kan ik zo terugkomen als er veranderingen optreden.

Na dit voor te leggen aan de dermatoloog adviseert hij mij om zelf weer contact met de Neuroloog op te nemen. Sarcoïdose kan ook in het hoofd voorkomen, ook al is dat niet gebruikelijk.

12 mei 2014

 Mijn verjaardag. Ik heb een afspraak met de Neuroloog en ondanks dat er geen directe aanwijzingen zijn dat er sprake is van Sarcoïdose, wordt er toch een MRI aangevraagd om het uit te sluiten.

15 mei 2014

’s avonds om 19:00 uur ga ik de MRI in. Vlak voordat ik moet gaan liggen overvalt mij de angst. Ik moet even rechtop zitten en na een minuutje rust ga ik liggen en onderga de MRI. Ook dit onderzoek is goed te doen.

19 mei 2014

 Een belafspraak leert mij al snel dat ik geen zorgen hoef te maken over mijn hoofd. Het ziet er allemaal prima uit. Daar ben ik wel erg blij mee. Ik heb al zoveel ellende gehad waarin ik naar mijn ogen ook evenwicht problemen, concentratie, geheugen verlies, reisziekte etc. gehad heb. Gelukkig is het hardware-matig goed.

22 mei 2014

Ik ben overgedragen naar Longgeneeskunde als behandelen specialisme. Vandaag maak ik kennis en wordt ik onderzocht. Mijn enkels blijken een typische verkleuring van Sarcoïdose te hebben. Ook hier vraag ik of er lichamelijke bezwaren zijn om een grote fietstocht te ondernemen? Gelukkig zijn dit er niet direct maar ik zal wel mijn lichaam en conditie in de gaten moeten houden.

Het voorstel is uiteindelijk een nieuwe reeks onderzoeken. Een hartfilmpje, bloedonderzoek, tweetal longfunctieonderzoeken en een CT scan.

Het hartfilmpje en het bloedonderzoek laat ik aansluitend plaatsvinden. De dame die ik de vorige keer bij de bloedafname tegen kwam kan ik niet vinden. Ik wilde toch even weten of ze er nog was.

23 mei 2014

Het is vroeg 9:00 uur als ik de twee longfunctie onderzoeken onderga. Simpel gezegd wordt mijn longinhoud en zuurstofopname gemeten. De onderzoeken duren gelukkig niet lang en na een uurtje sta ik weer buiten. Long inhoud is goed, 123% en daar ben ik blij mee. Ook de zuurstof opname lijkt voldoende. Het is toch even afwachten wat de definitieve uitslag zal zijn.