Woensdag, 1 juli 2015: Canada Day
"Vandaag is het Canada Day waarop de officiële eenwording en erkenning van Canada 148 jaar geleden gevierd wordt. Het is een officiële vrije dag voor de Canadezen. Nou ja, de meeste dan.
Maar als eerste wil ik jullie de foto’s van gisteren laten zien, waar ik het monument van Terry Fox bij het stadion bezocht heb. Hetzelfde stadion waar komende zondag de finale WK damesvoetbal gespeeld wordt.
Het zijn vier standbeelden van Terry die steeds groter worden, wat moet uitdrukken dat hij steeds dichter bij huis kwam. Het was best bijzonder, want het barste van de pers in verband met de wereldcup.
Dan de foto’s van vandaag. Canada Day wordt echt groots gevierd en de sfeer is zo goed dat je het bijna kunt vergelijken met de gekte van een schaatswedstrijd in Thialf.
En hoewel wiet illegaal is in Canada, stond ik versteld van de hoeveelheden die hier open en bloot verhandeld werden...
Overal zijn mensen en je ziet de meest bijzondere figuren. Net Amsterdam, zal ik maar zeggen...
Een enorme optocht met allerlei Canadezen en andere nationaliteiten, maar ook sportverenigingen, brandweer politie en het leger doen mee.
Een groot feest met als afsluiting een grote vuurwerkshow op het water in de haven van Vancouver. Geweldig, een prachtige dag! Ik ben door verschillende Canadezen aangesproken en ik heb mij geen moment alleen gevoeld. Kortom, ik heb genoten vandaag. Jammer, dat mijn gezin dit moest missen..."
Han Schomakers, editor
Reactie plaatsen
Reacties
Mooie foto's en een mooie afsluiter van je reeks reisverhalen!
Hi Mike. "Ik kan het niet laten" zegt iets over je enthousiasme over alles wat je beleeft. Doe af en toe dus nog maar een stukkie, ik lees het graag. Wat een prachtige beelden van Terry Fox! Hoop dat je nog iets van zijn familie hoort. Zijn vader leeft nog dus wie weet............
Nog veel plezier daar.
Michael .je kan het niet laten,, Maar dat vinden wij helemaal niet erg,
wat een mooie foto, s.en je genoot van al dat feest Leuk toch.We zullen
dat block erg missen Maar dan hebben we jou weer bij ons.Geniet nog
maar.dikke kus, van je moeder.
mooie afsluiting michael. en nu op naar de bepaald niet kleine uitdaging: back to normal. want ja je leven wordt nu anders. want 1: jij bent veranderd, deze 3 maanden hebben van de michael die je was, de michael gemaakt die je bent. misschien wel de ECHTE michael. 2: je leven thuis staat niet meer in het teken van het voorbereiden van "straks"; je moet nu weer je kuiltje draaien in je gezin. En dat gezin heeft leren leven met een vader/man die er niet was; ze zijn een stuk zelfstandiger geworden. en zullen misschien wel bij bemoeienis van jou iets hebben van "bepalen wij zelf wel".
geloof me jullie gaan nu meemaken wat een zeeman op de grote vaart meemaakt als ie weer thuiskomt. k wens jullie daar allemaal wijsheid, geduld, liefde en de uitgesproken wil om een bij elkaar betrokken gezin te zijn toe. Licht op jullie pad, zou paul zeggen.
Ik kan het niet laten......dat klinkt velen van ons erg fijn,denk ik.Goed plan,lekker doorgaan met schrijven,je bent een natuurtalent met het verwoorden van je dagelijkse realiteit.Leest heerlijk weg.Ik zal het enorm missen,maar ik gun je ook wel weer je-welverdiende-rust nu.Eerst masr erns lekker vakantie vieren toch.....en je nadien maar gaan bezinnen op daarna.Happy Canaday my friend...please stay in touch ......!Lieve groet uit Perth.......geniet van wat je hebt neergezet en van wat komen gaat!
Ook ik kon het niet laten. Hoewel je je "laatste" bericht geschreven had, kon ik het niet laten toch nog even te kijken. Is zo'n gewoonte geworden! Leuk om nog een beetje Canadese cultuur mee te krijgen.
Wauw! Prachtig!
Nu genieten met z'n vieren xx
Michael, wat hebben we genoten van je blog. We wensen je hele mooie dagen met Ellen en je jongens.
Dearest Michael, wat een mooie afsluitende blog heb je geschreven. Ik reageer er een beetje laat op omdat ik met vakantie was. Ik zet het maar bij je laatste blog, in de hoop dat je het nog leest.
Als ik het goed heb onthouden zie je vandaag je gezin weer. Wat een geweldig weerzien zal dat zijn!!!!! Ik hoop stiekempjes dat je ons af en toe nog even vertelt hoe jullie het hebben!
Zelf wil ik ook graag even terugkijken op de afgelopen maanden. Wanneer was het dat je ons vertelde over je voorgenomen tocht? Herfst vorig jaar? Het leek toen nog zó ver weg dat ik dacht: "Eerst zien dan geloven". Later bleek de sponsoring wat tegen te vallen, en je gezin was niet echt blij met je plannen, ik zag je twijfelen en ik dacht wederom: "Ik zie het er nog niet van komen". Maar de tijd vorderde en je voorbereidingen ook. Je bleek een enorme doorzetter, en wat ik niet had verwacht gebeurde toch: je ging!
Nou vind ik het zo leuk dat je de collega's noemt in je nabeschouwing, want inderdaad heb je daar een grote groep trouwe volgers. Meer dan je denkt nog want lang niet iedereen reageert in je blog. Ik weet zelf niet eens wie je blogs allemaal lezen maar ik heb de link onder de collega's van A&I rondgestuurd en het leek ook wel alsof iedereen wist hoe de stand van zaken was. Je was vaak het gesprek van de dag, en afhankelijk van het tijdverschil (dat steeds groter werd) kwam er dagelijks dat moment dat er iemand riep: :Fietst hij alweer?" En dan gingen we kijken op je gps-tracker, en dan via google-maps waar je reed, en hoe de omgeving was. En op weeronline hoe het weer was. En natuurlijk werden je verhalen gedeeld, de ups en de downs, en hoe zwaar je het in het begin had. Ik heb nu zelf vakantie gehad en dinsdag begin ik weer, maar het zal wennen zijn dat er niet dagelijks een blog staat, en dat de gps-tracker niet meer beweegt :-(
Het voelt voor mij niet alsof het een vakantie voor je was. Je had echt die missie, je was erg gedreven, en je gaf alles wat je in je had om je doel te bereiken. Je hebt de zwaarte van de tocht inderdaad onderschat, maar dat het weer zoveel slechter was dan normaal had je niet kunnen weten. Maar ook met goed weer denk ik niet dat je die 8.000 km zou hebben gefietst. En dat komt mede omdat je er ook geen rekening mee had gehouden dat je zoveel leuke en interessante mensen zou ontmoeten met en aan wie je tijd zou besteden. Mensen die je steunden en die achter jouw missie staan. En gaat het in het leven niet om contacten? Ik denk dat je de goede keuze hebt gemaakt, de keuze voor relaties en niet voor kilometers.
Dat het zeer gevaarlijk is voor fietsers om langs de Canadese wegen te fietsen had ik allang begrepen hoor. Ik hield mijn hard vast, ook als ik je foto's van die wegen zag. Hoe vaak gebeurt het hier al niet dat er wegwerkers worden aangereden? Een vrachtwagenchauffeur hoeft maar even niet op te letten of hij maakt een schuiver van een paar meter waardoor hij een stukje over de vluchtstrook rijdt. En jij zou daar maar net fietsen, brrrrr! :-( Om over al die andere gevaren die je noemt nog maar niet te spreken.
Nee, jouw echte vakantie is pas net in Vancouver begonnen. Samen met je gezin. Heerlijk dat je je Canadese ervaringen live met hun kunt delen terwijl je nog in Canada bent. Het zal hun veel meer zeggen dan wanneer je gewoon de voordeur in Berkhout weer binnen komt lopen, of wanneer je op Schiphol aankomt. Nu zijn zij zelf onderdeel van je reis geworden.
Zelf zou ik ook graag nog een keer naar Canada gaan, maar niet op de fiets, ik denk eerder aan een camper haha! Dankzij jouw levendige beschrijvingen van het land, het weer en de mensen voelt Canada ineens een stuk vertrouwder dan voorheen.
Ik ben zo benieuwd of je nog eens wat van Sann zult horen, en hoe zijn tocht verder is verlopen. Je hebt immers een kort maar belangrijk deel van je leven met hem gedeeld.
Michael, dank dat je ons deelgenoot hebt gemaakt van je reis en je missie, hoe moe je waarschijnlijk elke avond ook was, je was nooit te moe om een uitgebreide blog te schrijven voor ons. Het was net of ik erbij was. En Han was inderdaad fantastisch, elke dag stond die blog met foto's weer online. Ik weet van Han hoeveel tijd hem dat heeft gekost, en dat hij het drie maanden heeft volgehouden vind ik echt ongelooflijk. Ik denk dat je er aan Han een vriend voor het leven bij hebt.
Ik wens je nog een geweldige vakantie in Canada en als het dan al niet via je blog is zal ik je verhalen over die laatste maanden wel horen als je weer bij ons terug bent. Zoals ik al eerder schreef: jij moet er waarschijnlijk nog niet aan denken, maar ik kijk er al naar uit!
Groetjes en tot in augustus,
Joke
Joke,
Bedankt voor je mooie berichtje. Eigenlijk voor alle berichtjes. Jij bent een van degene die vele leuke berichtjes plaatste en waarvan ik elke keer weer genood. Ik heb nog wat geplaatst op mijn blog maar dat is niet echt meer. Toch zal ik denk ik af en toe nog wat plaatsen want de gevolgen van mijn tocht zijn nog steeds aanwezig.
Goeten aan al mijn volgens.
Michael
Dank voor je leuke reactie Michael :-)